Hepimiz aynı manzaraya bakıyoruz. Kimimiz soldan, kimi sağdan, biri kapının arkasında duruyor, biri balkondan uzatmış kafasını. Çocuklar annelerinin eteklerine, yaşlılar duvara, biz de zulaladığımız umutlarımıza tutunmuşuz. Çünkü tutunmazsak düşeceğiz. Kocaman bir baskı bulutunun altında, gelir dağılımı pastasının en küçük diliminde tesadüfen yaşıyor, elde avuçta kalan bir tutam dayanma gücüyle yeni bir sabaha uyanabiliyoruz. Tepemizde gardiyan gibi dikilen atanmışlar var; aldığımız nefese, attığımız adıma, yeşile, maviye, her güzel şeye düşman olan atanmışlar. Karşılarında da biz varız, her daim olduğumuz ve olacağımız gibi. Geçtiğimiz yılın miadı dolmuşken bir seneye neler sığdırdığımızı, ne mücadeleler verdiğimizi, nelere ve kimlere rağmen hayatta kaldığımızı sizler için derledik.
2023’ün karanlığın yerini güneşli, güzel günlere bıraktığı bir yıl olması dileğiyle.
Yurtlar Müdürlüğünün tüm plansızlığına rağmen bazılarımız barınma hakkına erişebildi. Enflasyon oranları gerekçe gösterilerek yurtlara yapılan fahiş zamlara, güz dönemine geldiğimizde başvuru yapan öğrencilerin sadece yüzde 30’una yurt hakkı tanınmasına rağmen. Osman Yazıcı Konukevi’nde çıkan yangına, yangın alarmlarının çalışmamasına, uluslararası öğrencileri yok sayarak sadece Türkçe yapılan anonslara ve onların nezdinde hiç önem arz etmeyen can güvenliğimize rağmen. 1300 öğrenciyi barınma hakkından mahrum bırakan idarecilere, 22 yıllık yurt yönetmeliğinin yürürlükten kaldırıp ekledikleri maddelerle öğrencilerin hak ve özgürlüklerini sınırlamaya çalışan atanmış ODTÜ Rektörlüğüne rağmen. En basit temel hakkımızdan bile mahrum bırakılırken var olmaya çalıştık; okula gitmeye, derse girmeye, uyumaya, uyanmaya, barınmaya çalıştık. ODTÜ’ye rağmen, atanmışlara rağmen.
Uzun yıllar önce aynı sıralardan geçmiş okuldaşlarımızın diktiği ağaçları bu sene yine hep beraber koruduk. Gözü doğanın değil rantın yeşilini gören bir belediye başkanına rağmen. Ranta geçit vermemek için yasal yollarla direndik. Karşımızda hukuk kavramını çoktan unutanlar olmasına rağmen. Mücadelemizi bilimsel olarak sürdürdük, Rant Yolu Projesi’nin ekosisteme vereceği zararları ve kamu yararına olmadığını anlattık. Bilimin değil Park Joven’deki milyon liraların peşinde olan bir zihniyete rağmen. Gün geldi ağaçların arasında nöbet tutup sesimizi alanlardan yükselttik. Bir gecede ODTÜ Ormanını işgal eden iş makinelerinin gürültüsüne rağmen.
Doğaya karşı açtıkları her savaşta karşılarına çıktık, çıkıyoruz, çıkacağız! Mansur Yavaş, bize karşı Gökçek olmak istiyorsa biz de onun karşısında Kavaklık Direnişi olacağız! Olanca polis şiddetine ve işkencesine rağmen.
10. ODTÜ Onur Yürüyüşünü, atanmış ODTÜ Rektörlüğünün LGBTİ+ları açıkça hedef göstermesine ve önünü açtığı polis şiddetine rağmen dayanışma ruhuyla güçlü bir şekilde gerçekleştirdik. Sivil toplum örgütleri ve ODTÜ bileşenleri, yürüyüşün yasaklandığı belirtilen e-posta üzerine bir açıklama yayımlayarak bu karardan dönülmesi yönünde atanmış Rektörlüğe çağrıda bulundu. ODTÜ LGBTİQAA+ Dayanışması, 10. ODTÜ Onur Yürüyüşünün her şeye rağmen gerçekleştirileceğini açıklarken ODTÜ bileşenleri olarak biz de bu açıklamaya imzacı olduk. Atanmış Rektörlüğün izni ile kampüse giren polisler, yürüyüşün başlamasından kısa bir süre sonra LGBTİ+lara ve lubunya dostlarına saldırdı. Polisin olanca şiddetine, işkencesine ve göz altısına rağmen 10. ODTÜ Onur Yürüyüşünü kampüsün birçok yerinde sürdürmeye devam ettik. Alışın, gitmiyoruz!
Benliğimiz, özgürlüğümüz için yürüdük; tüm yasaklara, engellere, 1 Temmuz 2021 tarihinde İstanbul Sözleşmesi’nden haksız şekilde çıkmış bir ülkede yaşamamıza rağmen. 8 Mart için yürüdük, 7 ve 8 Mart’ta Gece Yürüyüşleri düzenleyerek kol kola ilerledik ODTÜ kampüsünde, ardından 25 Kasım için 23 ve 24 Kasım geceleri iki ayrı yürüyüşle erkek devlet şiddetine karşı bir aradaydık. Tarihler 25 Kasım’ı gösterdiğinde Sakarya Caddesi’nde buluştuk, kadın cinayetlerine, transfobiye, erkek yargıya rağmen. Polisler tarafından birçoğumuzun ailesinin aranmasına ve fişlenmemize rağmen.
Yemekhanede yemek yedik. Pişmemiş tavuklara, sonu gelmeyen sıralara ve artan fiyata rağmen. Zehirlendik, yorulduk ama pahalı okul işletmeleri ve ülkenin gittikçe zorlamaya devam eden ekonomisi sebebiyle kendimizi hep yemekhanede bulduk; yemekhane fiyatının önce 2,95’ten 4.25’e, sonra 4.25’ten 6 TL’ye yükselmesine rağmen. Yemekhane personelinin çalışma şartlarına ve azlığına hiçbir katkıda bulunulmamasına rağmen. Bu yıl dakikalarca sıra bekledik, sadece yemekhane değil hastane yollarına da alıştık beklerken. Tüm bu süreçte atanmış ODTÜ Rektörlüğünden hiçbir çaba emaresi göremedik. Tarihler 30 Mart 2022’yi gösterdiğinde bir araya gelerek nitelikli yemek hakkımızı savunduk fakat buna karşın Rektörlüğün tek adımı öğrencilere e-posta göndererek yeterli bütçelerinin olmadığını belirtmek oldu, okula güvenlik görevlisi alımının devam etmesine rağmen. Değişmeyen yemekhane durumunun üstüne bir imza kampanyası başlatıp 21 Aralık’ta hep beraber tekrar isyan ettik haklarımız için, imzaları hep beraber ulaştırdık Rektörlüğe. Bir yıl daha susmadık ellerimizden alınanlar için, bir yıl daha bir arada direndik.
Bu yıl da ODTÜ emekçileri ellerinden alınan hakları için bir araya geldiler. Atanmış ODTÜ Rektörlüğünün, emekçilerin ulaşım ve beslenme haklarını ellerinden almaya çalışmasına karşı. ODTÜ emekçileri bütün bu haksızlıkların karşısında durmak için hep bir aradaydı. Rektörlüğün ayrıştırıcı ve üstten tavırlarına, her fırsatta ortaya çıkan “bütçe yetersizliği” yalanına rağmen. Bütün bu sürecin sonunda ODTÜ emekçileri ulaşım hakları konusunda büyük bir kazanım elde etti. Emekçisi, öğrencisi, öğretim görevlisi ve bütün bileşenlerine karşı savaş açmış herkese ve her şeye rağmen.
Bu sene de ODTÜ Öğrenci Toplulukları etkinliklerine ve üretimlerine devam etti. Gerekçe göstermeksizin karşılarına çıkarılan her bir engele rağmen. Kayyumlara, kayyumdan çok kayyumcu olanlara rağmen. Geçirdiğimiz bitmek bilmez pandemi sonrası bu sene bizi bir araya getiren en güzel şeylerden biri de Rock Şenliği’ydi. Çok içtik, çok güldük, deli gibi dans ettik, çok eğlendik ama Rock Şenliği de bu okulda öğrencilerin emekleriyle, dayanışmasıyla yapılan her bir etkinlik gibi engellemelere rağmen yapıldı. Mimarlık Dekanlığına rağmen; asla yerine ulaşmayan topluluk bütçelerine, kabul edilmeyen dilekçelere, geri çekilen izinlere rağmen. Yandaşlarına Kültür Kongre Merkezi’nin en büyük salonlarını ayırırken kendi öğrencisine bir amfiyi çok gören idarecilere rağmen. Bize beraberliği öğretecek, umut olacak, mahrum bırakıldığımız hayatımızı bir nebze de olsa yaşamamızı sağlayacak, hayallerimizin peşinden koşmamıza izin verecek; en ufak bir çabaya, emeğe ve dayanışmaya karşı olan herkese, her şeye rağmen. ODTÜ Öğrencileri Toplulukları hep buradaydı, hep üretiyordu, ses çıkarıyordu. Yaşıyordu. Yaşayacak! Birilerine, bir şeylere rağmen.
Bu sene üç yıldır burnumuzda tüten şenliğimize kavuşabildik, tüm yasaklara ve zorluklara rağmen. Hazırlığından sonucuna UGT’nin maruz kaldığı zorbalıklara rağmen. Kimi zaman ODTÜ kültürünün atmosferini kıyısından köşesinden solumamışlardan ve hatta solumak bir kenara dursun; sadece “şenliğe bunlar mı geliyor?” demekle yetinip bunca emeği görmezden gelenlere rağmen. Kimi zaman emeğe saygısını yitirdiğini hatta hiç kazanmadığını bir kez daha gösterenlere rağmen. Ve yine de, dört günün sonunda herkesin kapıldığı hülya için, herkesin aklına silinmeyecek anıların kazınması için, her birimizin kulağında yankılanan “dinleyiverin gari”ler için. ODTÜ’ye rağmen, ODTÜ için.
2022 yılında kampüsümüzün sınırlarını aşıp ülke gündemine oturan olaylardan birini, Devrim’de Mezuniyet Töreni’mizi gerçekleştirdik; atanmış Rektöre ve atanmışların tüm engelleme çabalarına rağmen. Pandemi şartları hafiflemesine ve kendi despotizmini “sosyal mesafe” kılıfına sokamayan atanmış Rektöre rağmen. Bu süreçte ODTÜ öğrencileri diplomalarını bölüm otoparklarında almayı reddetti. Devrim’de Mezuniyet’in ODTÜ tarihi ve kültürü için ifade ettiği anlamları hiçe sayanlara, atanmışa ve kirli çıkarlarla atanmışın yanında, öğrencisinin karşısında olan bazı yüz karası idarecilere ve akademisyenlere rağmen. 38 bölümün tamamı, mezuniyetin yerinin Devrim olduğunu ve öğrencilerine diplomalarını resmi bir törenle Devrim’de vermek istediklerini açıkladı; atanmış Rektörlüğün akademisyen ve mezunlara bölüm otoparklarında sönük bir töreni reva görmesine rağmen. Atanmış Rektörden gelen “iç işlerimize karışmayın” duyurusu ve iletilen sayısız dilekçenin yanıtsız kalması üzerine, Devrim’de resmi mezuniyetimizi gerçekleştirmek için 30 Temmuz’da yine bir Rektörlük önü eyleminde buluştuk ve taleplerimizi son kez ilettik. Fakat bu eylem ve taleplerimiz de yanıtsız kaldı ve Devrim’de Mezuniyet’i bir önceki yıl olduğu gibi yine kendi olanaklarımızla ördük, tüm olanaksızlıklara, yıldırma çalışmalarına ve yasaklara rağmen. Kampüse giriş için “birinci derece yakın” kısıtlaması uygulanmasına ve pankartlarımıza el koyulmasına rağmen. 6 Ağustos’ta olması gerektiği yerde, Devrim’de, belki de ODTÜ tarihinin en kalabalık mezuniyetlerinden birini gerçekleştirdik!
Bu yıl da tüm ODTÜ bileşenleri gibi sayısız haksızlığa maruz kalan hocalarımız için bir araya geldik. Akademide özerklik ve özgür düşünce ortamını baltalamaya çalışan iktidara rağmen. 2016 yılında Barış Akademisyenleri’nin üniversitelerden ihraç edilmesi ile başlayan kıyıma, akademinin her geçen gün daha da çölleşmesine ve tek tipleşmesine sebep olanlara rağmen. İktidarın yargı organlarını akademisyenler üzerinde baskı oluşturacak keyfi bir kontrol mekanizması olarak kullanmasına rağmen. Dava süreçlerinin bütün bu yıpratıcılığına, yıldırma politikalarına, haklarını geri kazanmak için ses çıkarmaya çalışan öğrenci ve akademisyenlere uygulanan haksız yaptırımlara rağmen. Sibel Bekiroğlu, Mehmet Mutlu, Yonca Özdemir ve haksızca açığa alınmaya çalışılan bütün akademi emekçilerinin yanındayız. Atanmışlara, iktidara ve özgürlüğümüzü kısıtlamaya çalışan her bir güç mekanizmasına rağmen.
Editörler: Aygün Uğur Saltık, Cansu Sezen Erpolat, Ceren Deniz, Gülare Çakır, İlayda Karademir
